Okręgowa Stacja Chemiczno-Rolnicza w Lublinie zaprasza Państwa do współpracy oferując ponad 250 metod badawczych, najnowocześniejszą aparaturę i laboratoria oraz profesjonalną i uprzejmą obsługę. Ponad pięćdziesięcioletnie doświadczenie w zakresie analiz chemicznych i doradztwa nawozowego oraz system zarządzania jakością zgodny z normą międzynarodową PN-EN ISO/IEC 17025:2005 "Ogólne wymagania dotyczące kompetencji laboratoriów badawczych i wzorcujących" pozwalają nam zagwarantować Państwu usługi badawcze na najwyższym poziomie. Obiektywnym potwierdzeniem naszych kompetencji jest certyfikat akredytacji o numerach AB 1186 przyznany przez Polskie Centrum Akredytacji. OSChR w Lublinie posiada nowocześnie wyposażone laboratorium badawcze i wysoko kwalifikowanych pracowników. Swoje osiągnięcia, a także najnowsze zdobycze nauk rolniczych, Stacja upowszechnia w formie publikacji, instrukcji i opracowań.

Zgodnie z Ustawą z dnia 10 lipca 2007 roku o nawozach i nawożeniu (Dz.U. 2007r., nr 147, poz. 1033) świadczymy następujące usługi:

1. wykonywanie analiz gleb, roślin, płodów rolnych i leśnych:
   
   
   • gleb mineralnych oraz organicznych,
   • ziem i gleb ogrodniczych, podłoży ogrodniczych, pożywek i wody,
   • materiału roślinnego i pasz;
   
   
2. doradztwo w sprawach nawożenia;
3. wykonywanie badań jakości nawozów i środków wspomagających uprawę roślin:
   
   
   • nawozów naturalnych organicznych i organiczno-mineralnych,
   • nawozów mineralnych,
   • ścieków i osadów ściekowych;
   
   
4. wykonywanie ekspertyz i wydawanie opinii o zasobności gleb, składzie   chemicznym roślin, nawozów i środków wspomagających uprawę roślin, a także prawidłowym stosowaniu nawozów i środków wspomagających uprawę roślin;
5. prowadzenie działalności szkoleniowej i informacyjnej w w/w zakresie;
6. tworzenie i prowadzenie bazy danych dotyczących zasobności gleb w azot i fosfor oraz zanieczyszczenia azotanami wód w profilu glebowym do 90 cm od powierzchni gruntu;

Serdecznie zapraszamy do współpracy!

POBIERANIE PRÓBEK GLEBOWYCH.

NAWOŻENIE POMIDORÓW UPRAWIANYCH W GRUNCIE (PREZENTACJA)

AZOT W GLEBIE

Azot (N) potrzebny jest roślinom jako materiał budulcowy białek i kwasów nukleinowych. Wchodzi też w skład witamin, nukleotydów, alkaloidów i chlorofilu. Warunkuje prawidłowy rozwój roślin uprawnych, pobudza wzrost części podziemnych i nadziemnych roślin, nadając im intensywnie zieloną barwę. Wydłużając okres wegetacji reguluje także zużycie innych składników pokarmowych, takich jak np.: potas czy fosfor. Dlatego makroelement ten jest jednym z najważniejszych pierwiastków wpływających na wielkość i jakość plonu.

Wizualnym objawem niedostatku azotu jest jasnozielony kolor liści i łodyg oraz wątły pokrój roślin. W skrajnych przypadkach niedostatku tego pierwiastka liście roślin żółkną, a ich słabo wykształcone owoce przedwcześnie dojrzewają. Niemniej niebezpieczny jest również nadmiar tego makroskładnika. Rośliny przenawożone azotem mają ciemnozielony kolor i wytwarzają bardzo dużą masę (duże liście, w znacznej ilości, grube łodygi), owoce są nieliczne i słabo wykształcone. Przeazotowanie roślin wydłuża znacznie okres ich wegetacji oraz powoduje kumulację azotanów, co jest niebezpieczne dla zdrowia człowieka, a także niekorzystne z punktu żywienia zwierząt.

ZNACZENIE BORU DLA UPRAW SADOWNICZYCH.

Bor wpływa na funkcjonowanie i podziały komórek, zwiększa efektywność pobierania składników pokarmowych, zwłaszcza: azotu, potasu, fosforu, magnezu i wapnia. Bor uczestniczy w procesie kiełkowania pyłku oraz wzrostu łagiewki pyłkowej, co polepsza zapłodnienie kwiatów, a w konsekwencji zawiązywanie owoców.

Objawy niedoboru boru:

• pąki kwiatowe rozwijają się nieprawidłowo, zamierają kwiaty (szczególnie u grusz),
• liście wierzchołkowe są chlorotyczne, wąskie, kruche, z nekrozami na brzegach,
• wzrost pędów jest ograniczony, może dochodzić do zamierania wierzchołków pędów oraz nekroz i łuszczenia się kory na pniach,
• owoce są zdrobniałe zniekształcone, ordzawione, skorkowaciałe, mało smaczne, mają tendencję do wcześniejszego dojrzewania i opadania,
• na czereśniach zawiązywanie owoców jest słabsze, obserwuje się często obfite opadanie zawiązków (miękka pestka, brak nasiona w pestce), owoce są zdrobniałe zniekształcone z wyraźnymi plamami, mało smaczne, mają tendencję do wcześniejszego dojrzewania, liście pożółkłe z zaschniętymi brzegami

Liście wierzchołkowe jabłoni są wydłużone i kruche	Deformacje, drobnienie oraz korkowacenie owoców jabłoni	Kora pni jabłoni łuszczy się i pęka (tzw. chropowatość kory)

ZASOLENIE GLEB I PODŁOŻY OGRODNICZYCH

Zasolenie to sumaryczne stężenie rozpuszczalnych soli w glebie lub podłożu. Najsilniej na zasolenie wpływają aniony azotowe, chlorkowe, siarczanowe i boranowe, następnie kationy sodu, potasu, amonu, glinu, żelaza, jak również kwaśne węglany sodu, potasu i magnezu. Słabszy wpływ wywierają fosforany, zaś wapń może mieć działanie łagodzące. Silniej na zasolenie wpływają aniony niż kationy, co związane jest z ich słabszą sorpcją fizyko-chemiczną.

Zasolenie może być spowodowane naturalnym nagromadzeniem się soli w glebie  i powstaniem gleb słonych lub może być konsekwencją nieracjonalnej działalności człowieka. Główne przyczyny zasolenia podłoży ogrodniczych to niewłaściwe nawożenie oraz  stosowanie nieodpowiedniej wody do podlewania.